dla samotnych

Ułuda · Gość

Podróże motyli
Stacja czternasta: Tajemnica i melancholia ulicy (G. Chirico)

Zza węgła cień się wyłania,
na słonecznym placu zalega,
nie bójmy się z nim spotkania,
wszak zjawia się cień, kolega

Jest pustka na tej żółtej ulicy,
dziewczynka wbiega z kółkiem,
wóz z zawartą dolą tajemnicy,
melancholia zaklęta zaułkiem

Kameralna przytulna scenka,
trochę do dumania i bawienia,
jakby ciepła miejska polanka
i przywodzi senne ukojenia

Coś, co godne jest utrwalenia,
zapamiętania i wspominania,
kiedyś zwróci przypomnienia
lub nocami obrazy wyśnienia

Przywrócony_id:(5167)

Chwała ROLNIKOM !

Rezerwa · Gość

Powrót z wojny

W końcu doszło i do tego,
pakt ugody podpisano,
żołnierzom powiedziano,
wracajcie do domu swego

Do jedzenia nic nie dano,
w polu zgliszczy wyszukano,
garść lebiody i przymiotno,
a do flaszki wódki wlano

Idzie żołnierz nie w tę stronę,
bo po drodze zgubił mapę,
słońce chmurą zasłonione,
wojsko wcale nie szkolone

Lecz szczęśliwy, że to koniec,
idzie, pod nosem coś fałszując,
nie czuje grozy, taki mundur mając,
pocisk świsnął, obok przelatując

Drugi trafił go wprost w szyję,
zamiast w domu, leży w polu,
to koniec, po prostu nie żyje,
a co tam, nie szkodzi nikomu

narrator · Gość

Hermeneutyka, interpretacją przekazu

Zrozumieć sztuki przesłanie,
to nie opowiadanie historii,
w głębszym pojęciu poznanie
przekazu, intencji czy misji

Interpretacja obrazu czy słowa,
tego wszak można się nauczyć,
ten kto z wrażliwości skorzysta
można też tego doświadczyć

Przekaz i sztuką być może,
czyli wytworem twego talentu,
a tu i wyobraźnia wspomoże,
Hermes wywiedzie z zamętu

Wiedza, elokwencja to dary,
które pozwalają docierać
do serca i duszy odbiorcy
i silę przesłania zrozumieć

Pozwala też odczuwać piękno,
wzmóc wymowę utworu samego,
bo wtedy dostrzegasz to czego,
nawet nie zawiera samo dzieło

bonzo · Gość

Redukcja ejdetyczna i jej strona praktyczna

Wiara w sens bytu każdej rzeczy,
czyli esencja i jej przeznaczenie,
po naleciałościach historycznych
I kulturowych usunięciu, zostanie

tylko sens, użyteczność i znaczenie,
a na tym bazują twórcy bogactwa
i rozwoju, ci odrzucają bajkopisanie,
tudzież mózgu wszelkie matactwa

To pozwala ustalić cel bytowaniu
oraz szybciej do niego zmierzać,
nie nadawanie wagi celebrowaniu,
a skutecznie zamiar swój osiągać

Rozwiązanie każdego problemu
osiągane optymalnie i sprawnie,
tak rodzą się struktury lematów,
co zredukują liczbę zagadnień

Od umysłu dedukcji do użytku
redukcji, od istoty rzeczy do jej
przeznaczenia, co do skutku
nie do przecenienia, a i ciału lżej

Ułuda · Gość

Reminiscencje liryczne przebojów
"Nie, niczego nie żałuję" Non, je ne regrette rien

Wszystko minęło, co było
nieważne, kto krzywdził,
to zgrane dawno tremolo,
a i to dobro los przyćmił

Wszystko już opłacone,
zapomniane, zamiecione,
w przeszłości zakończone
i już dla niej nie jest istotne

Rozpala się nowy ogień,
nowa miłość nadeszła,
smutki, garść wspomnień,
nawet radość odeszła

Już niczego nie trzeba,
nowe życie się rodzi,
pora zacząć od zera,
to on jej życie osłodzi

incognito · Gość

Służba wykańczania pacjentów

Leczyli jej zęby, już stare,
a właściwie jeden ząb,
dentystka zbierała kasę,
bo próbowała wielu plomb

Ale plomba wciąż wypadała,
materiał na plomby felerny,
bo tydzień się zwykle trzymała,
efekt byl zatem wciąż mierny

Dentystka podwójne honoraria,
brała państwowe i też prywatne,
wyzbyła się już dawno sumienia,
a każde działanie jest już płatne

System partolenia służbie zdrowia,
jest skierowany przeciw pacjentowi,
lekarze zgłaszają wciąż roszczenia,
a pacjenci z pokorą wyciągają nogi

naiwny · Gość

Nicość

Próżnia, okazuje się nie jest pustką,
jest morzem energii o zmiennej,
gęstości, do zabawy z materią
i antymaterią w próżni niby pustej

W nicości energia, co rodzi cząstki
przeciwstawne, a te się nawzajem
redukują do zera losu zderzeniami,
pustka kosmosu też energię rozdaje

Energia i materia więc się wymieniają,
powstają i zanikają, wzajem zwalczają,
ciągłej pulsacji się wówczas poddają
i nigdy tak naprawdę też nie znikają

Skąd więc tyle materii, pełne galaktyki,
przecież tyle samo miedzy nimi energii,
a w kosmosie wzajemne bywają zaniki,
to przemiany istnienia energii i materii

Ekolog · Gość

Znikające zabytki przyrody

Piękne samotne, małe jezioro,
w niedostępnym gór przełomie,
odwiedzane było bardzo rzadko,
toż wiodły doń ścieżki strome

Niegdyś chatami było otoczone,
życie kwitło wokół normalnie,
później stały domy osamotnione,
widok wzbudzał jeno nostalgię

Jeszcze niedawno cel wyprawy
dla poszukiwaczy gór piękna,
ci znajdowali tu ukojenia strawy,
czasem zawitał i malarz artysta

Dziś próżno szukać wody śladów
snadź przyszła nań taka pora,
w miejscu powstała łąka kwiatów,
tych wyrosłych na mogile jeziora

dancer · Gość

Taniec z wiedźmą

Obudziłem się o północy,
ożywiony jak skowronek,
muzyka dodaje mi mocy,
tańczę - pokusa hulanek

Lecz szaleństwa wciąż
mi mało, wypad zrobić
by się zdało, pędź i zdąż,
jest autobus, dalej jedź

Hej, na gapę, klub wysiadaj,
a tu pusto, jakaś wiedźma,
los tak chciał, nie uciekaj,
nachmurzona gęba krzywa

Niech to, bodaj to, zaryzykuj,
więc tańczymy, ona krzywa
ja wesoły, a o imię nie dopytuj,
lecz mówi sama: jestem Jaga

Jolly Harry · Gość

Rozrywka śmieciowa

Piłka skacze, piłka gra,
z graczy żarty sobie robi,
moc jej w tym, że okrągła,
tu szybuje, tam znów drobi

Ten czy ów nad nią panuje,
tak przynajmniej mu się zdaje,
jednak ona wciąż zaskakuje,
skąd energię ciągle czerpie

Figlarz z piłki niesłychany,
zszokowane więc barany,
bo to widok niesłychany,
kibic i gacz, wciąż zadziwiany

Cieszą się jak małe dzieci,
hej, patrzaj tata piłka leci,
zostawią po sobie śmieci,
jak to dzieci, jak to dzieci

Ułuda · Gość

Rychło oznacza fiasko

Tymczasem toczyła się rozmowa,
niektórzy pozycje swe zmieniali,
inni zmieniali zaś tylko słowa,
a na swym stanowisku zostawali

Wszyscy jednak ugody pragnęli,
czego w ustępstwach szukali,
kultury więc także nie szczędzili,
widać do rychłej ugody zmierzali

A kiedy już padły ostanie słowa,
gratulacje sobie wzajem złożyli,
lecz była to wszak pusta mowa,
bo czuli wciąż, że coś przeoczyli

Rozeszli się do swych przystani,
gdzie analiz prostych dokonali
i stali się wielce rozczarowani
bowiem wszyscy byli przegrani

I

psotnik · Gość

Sen nocy letniej

Spaliśmy wtuleni w siebie,
było błogo jakby w niebie,
biust jej nie falował wcale,
lekko przyduszal niedbale

Rozdawaliśmy pocałunki,
w na pamięć znane kierunki,
śpiąc i śniąc o tym co jest
teraz, bo taki atencji gest

Grzeczności automat,
tak działa jak schemat,
to co teraz dostajesz,
w dwójnasób oddajesz

Te senne pieszczoty
wracają z powrotem,
dyskretnie, niedbale,
lecz trafnie doskonale

Ziuta · Gość

Kultura to wiedza i władza

Unikaj także tych, nieoczytanych,
kultury od nich nie uświadczysz,
z dziesięciu książek przejrzanych,
cennych doznań nie doświadczysz

Spotykasz kogoś całkiem obcego,
na pewno, nic o nim nie wiesz,
niektórzy udają takiego, czy owego,
sądów wydawać nie możesz

Czasem prawda ujawnia się szybko,
innym razem ukryta głęboko,
z kim przestawać i mówić beztrosko,
a od kogo oberwać możesz w oko

Aby trudne kwestie rozważać,
trzeba kultury i dużej wiedzy,
aby stresów się nie nabawiać,
trza od ogłady pełnej władzy

[/u]

Ecce homo · Gość

Spopielony ludzki byt

Tymczasem byt jest cierpieniem,
ale równocześnie i rozkoszą,
jest też zabawą i szaleństwem,
jest tym co smutek i stress wnoszą

Los jest ciągiem nieprzewidywalnym,
ale równocześnie prognozowalnym,
jest jak układanka, projektowalnym,
a słabość czyni plan niewykonalnym

Czyli jak mawiał pewien filozof,
los to faktycznie nasza głupota,
zaskakuje nas zbiór katastrof,
bo mózg to zawodna maszyna

Sens naszego bytowania zagadką,
panami, czy niewolnikami jesteśmy,
czy też jakąś masą przetwarzaną,
i tylko popiół po sobie zostawiamy