dla samotnych

Samotny223 · Dołączył: 06 Kwi 2022 Posty: 1 Przeczytał: 0 tematów

Witajcie. Piszę to bo po prostu muszę się komuś wyżalić. Niekoniecznie w celu poszukiwania pomocy, bo pomóc mi się już chyba raczej nie da. Jestem Kamil, mam 26 lat i od lat zmagam się z samotnością. Samotny byłem chyba od zawsze. Praktycznie nigdy nie miałem przyjaciół a tym bardziej drugiej połowy, co obecnie bardzo mnie boli i nie daje mi spokoju. W szkole zawsze byłem z boku. Nie obchodziłem rówieśników którzy woleli trzymać się swojego grona. Zawsze zadawałem sobie pytania dlaczego tak jest? Co jest ze mną nie tak? W czym jestem gorszy od innych? Co zrobiłem że mnie tak traktują? . Nigdy nie otrzymałem na nie odpowiedzi. Fakt że nie jestem traktowany jak inni, że ludzie odrzucali mnie na bok bardzo mnie bolał. I nadal boli. Z każdym rokiem coraz bardziej. Obecnie nie mam z kim się kontaktować, z kim spotykać, robić coś z kimś. To że mieszkam w wiosce dodatkowo mi to wszystko utrudnia. Co sprawia mi coraz większy ból. Chciałbym ułożyć coś w swoim życiu. Znaleźć tą jedyną, najbliższą osobę z którą mógłbym poświęcić jej swój wolny czas, by być blisko niej, troszczyć się o nią, by móc kochać i być kochanym. To moje największe pragnienie. Niestety ale to chyba marzenie ściętej głowy. Lata takiej izolacji mocno wpłynęła na wiele rzeczy jak choćby na kontakty międzyludzkie. Stałem się trochę nieśmiały, nie za bardzo potrafię rozmawiać, z trudnością przychodzą mi pomysły na tematy by podtrzymać rozmowę. Chciałbym poznać jakąś dziewczynę, nawiązać z nią jakiś bliższy kontakt, zainteresować ją swoją osobą. Zrobić tak by coś z tego wyszło. Niestety ale nie potrafię tego. Nie wiem jak to zrobić. Nie jest też ze mnie jakiś Chad 180 cm wzrostu uroda 10/10. Z urody jestem co najwyżej przeciętny a natura nie obdarzyła mnie hojnie wzrostem bo tylko 175cm. No i lekko się zaniedbałem przez to wszystko. Wszystko to sprawia że czuję się coraz gorzej. Gdy widzę szczęśliwych ludzi/pary, gdy rówieśnicy żenią się, zakładają rodziny coś w środku we mnie umiera. Łzy cisną się do oczu. Wyje w środku i zadaje pytania dlaczego nie mogę być tak jak oni. Dlaczego oni mogą, potrafią a ja nie. Podobnie jest np. Gdy rodzina pyta się o te rzeczy. Po prostu nie mogę już tego znieść. Niekiedy jestem już w takim stanie że muszę po prostu się napić by choć na chwilę zapomnieć o tym. Cała ta sytuacja sprawia też że nie przesypiam całych nocy a w pracy nie mogę się skupić. Tak mnie to dręczy. Nie ma już rzeczy z których przez to wszystko mógłbym czerpać przyjemność, radość, satysfakcję. Stają się dla mnie bezsensowne. Nie mam motywacji by się starać skoro nie mam dla kogo. Coraz ciężej mi się z tym żyje. To wszystko już przerasta moje siły. Nawet teraz gdy to pisze płaczę bo mam już wszystkiego dość. Boję się że przyjdzie taki dzień że zostanie już tylko najgorsze. Mam pretensje do siebie że w czasach szkolnych (a głównie chodzi o technikum) gdzie miałem o wiele większą szansę coś zmienić, po prostu tą szansę zaprzepaściłem. Samotność jest straszna. Boję się jej. Nie chce nauczać się z nią żyć. Chce się jej pozbyć. Chce po prostu być szczęśliwszy. Chcę być z kimś kto byłby dla mnie bliski ale nie potrafię, nie wiem już co i jak to zrobić. Co tylko pogarsza mój stan. Chciało by się prosić o pomoc ale raczej w tym nikt mi nie pomoże.

Wysoki

A pytałeś się swoich rówieśników, dlaczego tak się dzieje? Miałeś jakieś wspólne pasje zainteresowania, które mógłbyś realizować ze znajomymi z klasy? Chodziłeś na imprezy, może do kina? W przeciętnej klasie ludzie dzielą się na grupki znajomych i dobierają się pod względem zainteresowań i tego co lubią robić w wolnym czasie, np. gra w piłkę, czy chodzenie do teatru, na basen. Nie chcieli Cię zapraszać na takie imprezy/ wypady? Jesteś młodym człowiekiem i możesz odmienić ten stan. Nowych znajomych zawsze możesz poznać. Jak miałeś jakaś szansę na zmiany w technikum to może warto spróbować nawiązać kontakt z osobami z technikum? A co z pracą? W pracy też możesz przecież mieć znajomych? Jeśli masz kontakt z klientami to możesz też kogoś zapoznać wśród tych osób.

Gość

Gość

Każdy na forum znajduje coś innego, może jednak pewne rzeczy i w pewnym stopniu się pokrywają. Ja nie szukam tu ani rady, ani bliskich czy przyjaciół. Wszystkich traktuję jak zespół kolegów i koleżanek. A co z samym forum? Dla mnie to sposób na rozładowanie stresów, zmniejszenie poziomu adrenaliny czy kortyzolu. Nawalam ile wlezie, kulturalnie i po chamsku, romantycznie i pragmatycznie, slangiem i wazeliną. Jak się odstresuję wracam do realu i jestem zadowolony z życia i o dziwo wszyscy mnie totalnie akceptują.

Przywrócony_id:(5167)

Przywrócony_id:(5167)

Nie wiem co wy macie z tymi Chadami 180 10/10.
Jeszcze dziewczyny mogę zrozumieć, że taki twór może się podobać. Ale po co porównywać się? I tak nigdy nim się nie staniesz co nie jest wcale taką tragedią. Chad oprócz wyglądu ma swoistą charyzmę.
Być może ten post to kolejny fake dla beki przy rozdrabnianiu się na drobne o 5cm. W majtkach to różnica spora ale we wzroście? Pfff
Większość odpowiedzi masz w swoim tekście.
Ciężko jest się zmobilizować do dbania o siebie przy kilkuletnim zaniedbaniu no ale prawda jest taka, że nie będzie lepiej a będzie gorzej, więc najwyższa pora zabrać się za siebie i DLA siebie.
Pokochaj siebie, zaakceptuj siebie bo inny i tak nie będziesz, a za to będziesz ze sobą do końca życia 24h na dobę, wiec to chyba lepsze rozwiązanie niż wytykanie sobie tego czego nie masz.
Dzisiaj płaczesz i życie wygląda fatalnie ale będzie na pewno lepiej.

Wysoki

Aż musiałem sprawdzić kto to jest ten Chad. Smile

Przywrócony_id:(5167)

Antystrest · Gość

Etapy działania na forum.

1.Przed
Rano, nieuzasadnione skojarzenie: ale fajnie być niewrażliwym łotrem. Dobra, dzisiaj mam czas, będę grał jakąś rolę. Na przykład nazwę się "Bonzo".

2.W trakcie, na forum
Jezyk: szyderczy slang. Styl: zimny, wyrachowany, bezlitosny drań. Zdania krótkie i dosadne, brak wulgaryzmów. Zaskakująca brutalność sformułowań. Narzucanie bezwzględnych rozwiazań.

3. Po czyli w realu
Przykładny baranek, spolegliwy, wyrozumiały, rozumiejący innych, uczynny i pomocny. Wszyscy go kochają.

Wysoki

Lepsza była nazwa ,,D’Artagnan".

A co do Chada to w sumie taki dawniejszy macho.

Wysoki

A wzrost też nie jest przeszkodą. Większość kobiet ma niższy wzrost od Twojego.

Przywrócony_id:(5167)

Gość

Tak się was czyta to aż ręce załamuja się. Nic nie wnosicie do tematu.

Gość

To byl Dean.

Gość

Jaki Dean?