dla samotnych

Wysoki

Jacy tam boomerzy, po prostu ludzie, którzy doświadczyli przygód i trudów, które dzisiaj nie mogłyby się wydarzyć, a młodzi mogą tego zazdrościć. Very Happy

Tak było z warunkami, ja to zimą chodziłem przez zaspy do szkoły, było wesoło.

BUBA

4.02.2025

Dzisiaj filozoficznie ;)))

Od kiedy pamiętam miałam odczucie, że urodziłam się w nieodpowiednim czasie. Dużo, dużo za wcześnie.
Już od dziecka bardzo interesowałam się kosmosem. Jego rozmiarami, wiekiem oraz jego tajemnicami.
Zawsze interesowało mnie co w sobie skrywa, jakie cywilizacje i czy kiedykolwiek będzie nam dane je poznać.
Bo tak, wierzę, że nie jesteśmy sami we wszechświecie :D
Możecie się śmiać, ale ta przestrzeń kosmiczna jest zbyt WIELKA byśmy byli w niej jedynymi rozumnymi bytami. Zdecydowanie zbyt wielka.
Zanim nazwiecie mnie totalnym freakiem to sprytnie chowam się za Dominikiem Tarczyńskim, który podczas wywiadu udzielonego Żurnaliście również przyznał, że wierzy w pozaziemskie cywilizacje ;))))
Tak więc nie jestem sama! :D
Ale...
Jak to się ma do tego mojego poczucia, że urodziłam się za wcześnie na osi czasu ludzkości?
A no tak to się ma, że obecnie jesteśmy na etapie eksploracji kosmosu, która ogranicza się do sond (np. słynna Voyager), teleskopów (Hubble, Webb) czy misji na Księżyc czy na Marsa (Elon, trzymam kciuki!!!).
Nie mamy jeszcze załogowych statków kosmicznych zdolnych do podróży do innych galaktyk.
Nie rozwiązana jest również kwestia czasu podróży / prędkości. Obecnie przyjęto, że nic nie może poruszać się z prędkością większą niż prędkość światła. To SPORE ograniczenie. Może jakieś tunele czasoprzestrzenne mogły by pomóc rozwiązać tą kwestię?
Tak naprawdę to obecnie to nic nie wiemy, NIC.
I dlatego żałuję, że nie urodziłam się w przyszłości, kiedy nauka i technologia będą na poziomie umożliwiającym eksploracje kosmosu.
Wiecie, miałam w życiu trzy marzenia. Tylko trzy.
Jednym z nich jest poznanie kosmosu. Innych planet, innych cywilizacji. Serio, STRASZNIE mnie to kręci :)
Pamiętam, że od dziecka uwielbiałam patrzeć się na niebo nocą. Szczególnie jak byłam poza Warszawą, kiedy można było zobaczyć o wiele, wiele, wieeeeeeeele więcej gwiazd.
Potrafiłam się wpatrywać w to niebo przez długi czas, śmiejąc się pod nosem, że nawet nie widzę obecnego kosmosu tylko ten z przeszłości. Bo wiele gwiazd, które wtedy widziałam może już nawet nie istnieć.. Jedynie ich światło, kiedyś wyemitowane, DOPIERO do nas dotarło.
Ehhh..
Kosmos <3
Kosmos to...kosmos ;))))
Przepiękny i nieskończenie dla mnie intrygujący.
I tak dzisiaj sobie myślałam jaką mam szansę by żyć w czasach, kiedy eksploracja kosmosu będzie możliwa?
Za mojego życia to nie nastąpi..
Co więc mi pozostaje?
Zmienić wyznanie i zacząć wierzyć w reinkarnacje?? Że urodze się ponownie w przyszłości?
Sprzedać w przyszłości to co mam i zapisać się do Alcor Life Extension Foundation i liczyć, że kiedyś moje ciało przywrócą do życia wraz z moim umysłem? Że to WCIĄŻ będę JA???
Ehhh... kosmos..

BUBA

DOBRA!!!
I TAK już powiało cringem więc lecę już po całości! :D

[link widoczny dla zalogowanych]
youtube.com/watch?v=e-QFj59PON4&pp=ygUUc3RyYXVzcyBvZHlzc2V5IDIwMDE%3D

Adept · Dołączył: 04 Lut 2025 Posty: 1 Przeczytał: 3 tematy

Wysoki

Ja tam też uważam, że jakieś formy życia w kosmosie funkcjonują, ale jak na razie to skłaniałbym się ku jakimś prostym formom, może na którejś z planet w zasięgu naszej cywilizacji odkryją w przyszłości jakieś np. bakterie czy glony.

Wysoki

Lola Lola · Dołączył: 17 Wrz 2016 Posty: 49 Przeczytał: 2 tematy

Księżyc Saturna - Enceladus i księżyc Jowisza - Europa to mogą zawierać ślady życia. Z tego pierwszego wydobywają się pióropusze lodu i pary wodnej.

Natomiast Europa pod powierzchnią lodu zawiera w sobie ocean, w którym może właśnie być życie.

Jeśli chodzi o ten drugi księżyc, to polecam świetny film Sci – Fi - „Raport z Europy”.

Jeszcze na Tytanie będą szukać życia. Misja Dragonfly ma lecieć na ten księżyc i dotrze tam prawdopodobnie w 2034 roku.