dla samotnych

Przegrana · Gość

Zastanawiam się co z sobą zrobić?Trauma z dzieciństwa,ucieczka z deszczu pod rynnę,dom,dzieci,poniewieranie,praczka,sprzątaczka,kucharka,niania,,,po latach odchowane dzieci,pan i władca z którym nic mnie nie łączy od dziewięciu lat,nie ma rodziny,nie ma dokąd pójsc,skazana na takie życie w wieku 45lat?dobrze że mam ten mały pokoik w którym żyję bo chyba to za wcześnie na umieranie?może w tym wieku ludzie zasługują jeszcze na szczęście i miłość??????

zuczek · Gość

Nie przejmuj się co ma być to będzie. Ja też byłam w takiej sytuacji i szczęście się do mnie uśmiechnęło mam wspaniałego faceta i jestem szczęśliwa jak nigdy wcześniej. Tobie też może się przydarzyć prawdziwa miłość. 45 lat to nie koniec życia to dopiero początek. Szczęście samo Cie znajdzie w najmniej oczekiwanym momencie.

iksja · Gość

Jest tu ktoś kto zechce porozmawiać?

miami · Gość

Grzesiu Twój opis to tak jakbym widziała swoje życie. Jestem sama nie tylko jeśli o związek chodzi, samotna w domu, który nie jest moim, samotna w życiu zawodowym, niespełniona upokorzona i poniżona . A i mój partner okazał się niespełnieniem. Nie spieszyło mu się do ślubu, wymusiłam pierścionek zaręczynowy, który właśnie oddałam. Bez ślubu zdecydowałam się na dziecko, które zmarło w moim łonie, czekało mnie łyżeczkowanie, załatwił po znajomości lekarza, ten poniżył mnie już całkowicie, na dwóch gości zabieg przyprowadził dwóch gości nie w lekarskich białych lub lekarskich strojach, którzy stali od strony gdzie widać mi było całe krocze, uda, srom i brzuch a oni bezczelnie gapili się w sam jego środek. Poczułam się całkowicie upokorzona. Jestem po 40 i nie potrafię się pozbierać. Nie mam nawet jednego dziecka

gosc 2 · Gość

hej Miami, to bardzo smutne co Cie spotkalo, ja jestem w sytuacji rozstania tez bez dzieci, mimo wieloletnich staran nic nie wyszlo, rozsalismy sie zostalam sama jak palec a 40 ste urodziny mnie dobily...skad jestes??

andzia · Gość

Hej witam wszystkich samotnych, w pełni Was rozumie bo też mam dosyć powrotu do pustego mieszkania takie życie jest dolujace😯

obi · Gość

Rozumiem Cie bardzo dobrze ,mimo ze mam w blisko rodzine to nie potrafie i nie chce z nimi przebywać ,nie chce im mowic o moich problemach i zwierzac sie z mysli jakie kraza po mojej glowie ,co ze mna jest nie tak ,nie mam sily i ochoty na nic .6 lat po rozwodzie a ja nadal spadam w dol i nie potrafie sie zatrzymac w tym upadku .

Theorema

Chciałam pocieszyć,,, ale właśnie się zorientowałam że temat z 2014 Smile

no cóż mam nadzieję że wszystko dobrze Smile

lea · Dołączył: 18 Lut 2017 Posty: 3 Przeczytał: 0 tematów

Bywa różnie