dla samotnych

wolnomyśliciel · Gość

Myślę , jak w przeszłości winien być apolityczny i wyczulony na punkcie moralności. Współczesna etyka to zupełnie coś innego niż etyka przodków. Zatem trzeba ją dostosować do czasów dzisiejszych, sytuacji dzisiejszych, środowisk dzisiejszych. Trzymając się niegdysiejszych zasad wszystko staje się zabronione. Na etyce opiera się sprawiedliwość, dlatego i ona szwankuje.

wolnomyśliciel · Gość

Trzeba przeanalizować elementy tradycji i stopniowo usuwać to co najbardziej szkodzi rozwojowi młodego pokolenia

Gość

Wdowca bredzenie

Jak dawno już nie słychać
oddechu twego nad rankiem
jak dawno krzątania spotkać
jakiejś oznaki, bezdzwiekiem

Tylko tłumione wspomnienie
obraz zamazanego uśmiechu
niewyraźne ciche westchnienie
wsparte słowem w pośpiechu

Darmo szukać wspólnej chwili
spędzenia, nic jasnego już nie ma,
gdzieś w podziemiach się zmówili
by to była proza i popiół istnienia

Dziś się rodzisz, jutro cię nie ma,
a potomstwo też nie pamięta
sprawy nie ma, żaden dylemat,
może ktoś wspomni od święta

Gość

Dzięki za ten wiersz.
Chodzę sobie po różnych stronach, bo trudno mi zasnąć, myśli się tłuką po głowie i zmartwienia, których nie ma z kim podzielić i trafiłam tutaj
Sama prawda, smutek i nostalgia
Takie refleksje w jakiś sposób uspokajają

Jam nie z soli · Gość

Dawno było, a boli

Było nie było,
kto to wie,
świadectwo
nie odezwie się

A jeśli nawet było,
nic z tego,
bo się skończyło
przecież, ... kolego

na melancholię przyszło,
znienacka, utuliło
wspomnienie i wycisnęło
łzę i dojmujące ciepło

dreszczem wstrząsnęło,
moc ruchu odjęło,
wszystkie drzwi zatrzasnęło,
uciec nigdzie nie było

Przeżyć co było, nie łatwo,
w pamięci utkwiło,
podstępnie duszę drążyło,
bólem serca się objawiło

naturszczik · Gość

Natura skrycie broni nas

Doliną snuła się żmija,
w górze szybował orzeł,
a między nimi szła ona,
za nią biegł wierny wyżeł

Słońce paliło w południe,
żmija je zawsze uwielbia,
orzeł krzyczy paradnie,
innych pogoda dobija

Spokój zda się pozorny,
coś czai się w gąszczu,
to stwór jakiś upiorny,
empusa w łusek płaszczu

Kształty rożne przybiera,
a teraz udaje człowieka,
to bogini strachu, hetera,
i nikt nie wie co go czeka

idzie na wprost dziewczyny,
pies wyczuł obce stworzenie,
nie czekając jakiejś przyczyny,
skoczył i pchnął ku dolinie

Empusa po zboczu się toczy,
a na nią żmija już w dole czeka,
teraz gubi swój instynkt smoczy,
od jadu żmii, która nie zwleka

Orzeł zaś krzyczy tryumfalnie,
że to zadanie już wykonano,
przypadek, ogłoszono banalnie,
skąd wiadomo, że zaplanowano

Gość

Dzięki za kolejne wiersze

Przywrócony_id:(5167)

raper · Gość

Cza cza cza
dla rapera

Cza cza cza
co dziś da
coś się czepia
coś cię gna

to cię ma
i nie puszcza
to codzienna
szamotanina

Ta wariacja
cza cza cza
trwa i trwa
i tak się ma

Rytmu gra
cię spowiła
uniknąłeś
tej fali zła

Tej która
cię opęta
raz i dwa
tak się da

Twa obrona
to cza cza cza
jest szalona
i skuteczna

Misjonarz · Gość

Misja szkolnictwa dziejowego

Co komu przyjdzie z wiedzy tego
co Ramzes niegdyś był wyczyniał,
kto obił gębę króla tego czy owego,
czy święty bez liku grzechów miał

Jaki z tego pożytek z takiej wiedzy,
z kim sypiał władca danego kraju,
kto wydał się sam, a kogo koledzy,
co może się stało w oliwnym gaju

Co taki bełkot w życie twe wniesie,
że niby coś się działo, ale kto to wie,
a gdyby to i było, mam to w nosie,
dziś korzyści żadnej nie przyniesie

To kaczce dziwaczce, to już coś,
bo być może ma uczyć tolerancji,
nikt tego tak nie odbiera, na złość,
doszukując się techno innowacji

Jak nie bzdurne, to zaś nudne,
tego uczą w naszych szkołach,
bo każdy minister dobrze wie,
jak pozostawić lud na dołach

Poeta · Gość

Przewrotność ludzkiej kondycji

Pogoń za szczęściem
bywa, że unieszczęśliwia,
radość często odczuciem
za wczesnym się zjawia

Zmartwienie się zamienia
w symptom powodzenia
i sukces nowego tworzenia,
ten wart nawet poświęcenia

Rutyna często krytykowana
okaże się skrycie pożądana,
doskonalona, choć niechciana
i na czas jakiś zaspokaja nas

Kiedy się z niej wubudzamy,
to zmian wtedy pragniemy,
bywa stare życie porzucamy
i u progu nowego stajemy

Do rutyny powoli wracamy
i rytm stagnacji ustalamy,
gruszki w popiele zasypiamy
i na laurach znów osiadamy

Poeta · Gość

Przyszłość

I tak cię dopadnie,
bądź gotów za bary
się z nią brać, nie
unikniesz ofiary

Bo to coś za coś,
oklepany szablon,
wcale nic na złość,
losu kolejny bilon

Cudów nie oczekuj,
nie proś nawet o nie
i losu nie prowokuj,
dary nie dla ciebie

Nie módl się tworów,
nigdy nie widzianych,
bo to zbiór demonów,
o celach nieznanych

Nie zawsze odczytasz
co się zdarzyć może,
tak się zabezpieczasz,
jak twa wiedza zmoże

dajmonion · Gość

Tu był ziomal

I zostawił podpis,
tak jak robi to pies,
jaki skusił go bies,
ale ale, podpis jest

Lord Byron, też mi,
niby to gentelmen,
Akropolu kamieni
stos z jego imieniem

Sławić swoje imię,
taka to już tradycja
i wpisać się śmiem
choć ściga to policja

nic to, że obsika pies
to "sławne" imię moje,
a może czyjś interes,
by go nie było wcale

wolnomyśliciel · Gość

Fałszywe wspomnienia, historyczne zło

Pech chciał, że wspominali
i w niczym się nie zgadzali,
każdy pamięta zgoła inaczej
i jest pewien, że wie najlepiej

Rozpoznawali miejsca gdzie
nigdy nie byli, wydarzenia jakiejś,
co się nigdy nie zdarzyły, osoby,
których nie spotkali, więc niebyty

Dawne poglądy zmieniano na
obecne, dawne swe uprzedzenia
usunięto jako wstydliwe, dawną
tchórzliwość nazwano udawaną

Słowem wszystko to wymysłem,
każdy wybielał się z rozmysłem,
jakby jakikolwiek wpływ to miało,
każdemu na nieistotnym zależało

Spotkali się przecież przyjaciele,
aby zerwać zgodę starczy niewiele,
zasiali historię, która ich skłóciła,
zrodziła wrogość, pokój zniweczyła

wagabunda · Gość

Podróże motyli
stacja piąta: Tratwa meduzy (T. Géricault)

Motyle migrują przez
wielkie przestrzenie,
nie straszny im deszcz
i nie straszne burze

Szukają miejsca
na dalsze życie
i trochę słońca,
tak jak my, ludzie

Lecz ci emigranci
szczęścia nie mają,
los ich się odwróci,
brutalnie zatapiając

Tratwę ratunku budują,
i walczą z żywiołem,
lecz ich dziesiątkują,
fale sztormu pokotem

Tu zdrajca kapitan
ucieka łodzią z statku
nie był to żaden tytan
nędznik pełen strachu

To typowe i dziś zachowanie,
odpowiedzialności unikanie,
często na "górze" stosowane,
niestety w polityce niekarane