dla samotnych

Gość

Dzień dobry!
Stronka wolnej dyskusji.
Biorąc udział w dyskusji akceptujesz to wraz z wszystkimi plusami i minusami. Jeżeli w Twoim tekście mają występować
niecenzuralne słowa zastąp je (*). Zapraszam do pisania Wszystkich Gości bez wzgledu na to, czy są, lub nie są zalogowani.
Życze miłej zabawy słowami.

Pierwsza dyskutantka :) · Gość

Świetny pomysł!
Proponuję podyskutujmy o tolerancji Smile

Gość

Dobry wieczór! Tolerancja jest potrzebna wszędzie, na każdej płaszczyźnie życia i zawsze powinniśmy o tym pamiętac. Dotyczy to religii, wyborów zyciowych, wyglądu i innych spraw.Uważam,że Polacy nie są narodem tolerancyjnym. Niejeden z nas zna ludzi dziwnie sie zachowujacych, czyli innych. Niekiedy inni ukradkiem wysmiewają się z nich, czy to jest w porzadku? Nawet w rodzinie, czy w miejscu pracy,znajdzie się często osoba, ktora jest tematem żartów i naśmiewań.Kazdy z nas ma prawo do odmiennego sposobu zycia i to nalezy uszanować.Powinniśmy pozwolić zyć innym tak jak uwazaja za słuszne. Dopiero wtedy mozemy powiedziec o sobie ,ze jesteśmy tolerancyjni. Warto tez wspomnieć o niewłaściwym stosunku młodych ludzi do starszych.Często zdarzaja się pobicia,kradzieże i rabunki z ich strony.Dopóki łatwiej jest kraść, niż uczciwie zdobywać pieniądze to nic się nie zmieni Weżmy pod uwage dyskryminacje ludzi niepełnosprawnych, osób 50+ dla których brakuje pracy, a przecież mają takie samo prawo jak inni. Liczy się wyrozumiałośc i wzajemny szacunek wszędzie i zawsze, bo to jest podstawą naszego zycia.

Kaczyński · Gość

Zwróć się z tym do Tuska,Komorowskiego i daj nam święty spokój piszesz sama ze sobą i pisz dalej.Rząd jest duży Cię zrozumie głupia pindo.

Gość

hmm, Zabłysnąłeś, jak chrząstka w salcesonie:)

Gość

Gość

Po co te zawszone gości ciągle piszesz sama ze sobą ,a i tak nikt nie chce pisać .Po co gościu z gościem o gościu dla gości. Laughing

Gość

Rzucę swoje 3 grosze do ogródka rządowego. Problem polityków polega na tym, że za dużo mówią, w związku z czym za mało słuchają innych, a już zupełnie nie starcza im czasu na myślenie. Nie tędy droga:)

Gość

Tolerancja

Minerwa jako symbol oświeconej mądrości która chroni oraz opiekuje się wyznawcami wszystkich religii (według polsko-niemieckiego malarza Daniela Chodowieckiego, 1791)

Tolerancja (łac. tolerantia – "cierpliwa wytrwałość"; od łac. czasownika tolerare – "wytrzymywać", "znosić", "przecierpieć") – termin stosowany w socjologii, badaniach nad kulturą i religią. W sensie najbardziej ogólnym oznacza on postawę wykluczającą dyskryminację ludzi, których sposób postępowania oraz przynależność do danej grupy społecznej może podlegać dezaprobacie przez innych pozostających w większości społeczeństwa. W okresie reformacji pojęcie to było stosowane w odniesieniu do mniejszości religijnych. Obecnie termin ten obejmuje również tolerancję różnych orientacji seksualnych oraz odmiennych światopoglądów.

Zasada tolerancji jest kontrowersyjna. Liberałowie twierdzą, że z góry skazuje ona na "tolerowane" zwyczaje i zachowania, które są odstępstwem od normy. Może też upoważniać ludzi sprawujących władzę do zwalczania odmienności. Zamiast tego proponują pojęcie moralności obywatelskiej i pluralizmu. Zwolennicy tradycyjnego fundamentalizmu krytykują tolerancję, gdyż widzą w niej formę moralnego relatywizmu. Ci, którzy ją popierają, definiują ją jako poszanowanie odmienności. Z drugiej zaś strony uważają, że termin ten w wąskim znaczeniu jest bardziej użyteczny, gdyż nie implikuje fałszywej aprobaty nieakceptowanych postaw społecznych. Tolerancja jest historycznie zmienna. Współcześnie tolerancja jest szeroko uznana na całym świecie, ale bywa też kwestionowana i naruszana.

Gość

Historyczny rozwój znaczenia tolerancji
W praktyce rządy zawsze musiały decydować, które grupy i postępowania należy tolerować, a które prześladować. Na przykład Imperium rzymskie musiało zmierzyć się z problemem tolerancji na zaanektowanych terytoriach. Władze zmuszone były zdecydować, które przekonania i grupy społeczne należy tolerować, a które potępiać. Miało to ważne znaczenie w zetknięciu z plemiennymi kulturami religii monoteistycznych Azji Mniejszej i północnej Afryki: zoroastryzmem, judaizmem i chrześcijaństwem. Fakt, że zwyczaje i kultura samego Rzymu opierały się na politeizmie ułatwiał tolerancję wobec innych wierzeń i zwyczajów. Podobna sytuacja miała miejsce w średniowieczu, kiedy to przywódcy Europy chrześcijańskiej i Bliskiego Wschodu tylko czasami tolerowali mniejszości religijne. W szczególności Żydzi poddani byli prześladowaniom antysemickim w tym okresie. W okresie podbojów kolonialnych europejskie potęgi chrześcijańskie musiały dokonywać tych wyborów przy kolonizacji Azji, Oceanii, Afryki i obu Ameryk.
Wczesnym głosicielem idei tolerancji był Polak Paweł Włodkowic który na soborze w Konstancji twierdził iż narody pogańskie mają prawo do zachowania swych wierzeń. Mimo działań Włodkowica poważna dyskusja na temat tolerancji rozpoczęła się w Europie dopiero w XVI i XVII wieku w odpowiedzi na reformację, wojny religijne oraz prześladowania, które poprzedzone były rozłamem Kościoła katolickiego zapoczątkowanego przez Marcina Lutra, Huldrycha Zwinglego i innych. Pisarze tacy jak Sebastian Castellio i Michel de Montaigne kwestionowali teorię prześladowań usprawiedliwiającą wojny religijne, egzekucje osób oskarżonych o herezje oraz uprawianie czarnej magii w zamian przedstawiając argumenty przemawiające za tolerancją.
W ramach kontrastu, ówczesna Polska była wyjątkiem na skalę światową – gdy Europa krwawiła w wyniku licznych wojen, Polska była stabilna gdyż tolerancja już była fundamentem państwowości polsko-litewskiej. W owych czasach Polska była znana pod przydomkiem "schronienie dla heretyków", a jej pozycja jako kraju otwartego na inność i obcość była usankcjonowana w pierwszym europejskim edykcie tolerancji – Konfedreacji Warszwaskiej z 1573.
Pierwsze, znaczące i obszerne prace na temat tolerancji powstały w Wielkiej Brytanii w XVII wieku w trakcie wojny domowej. Po tym jak Oliver Cromwell zezwolił na powrót Żydów do Anglii, John Milton wraz z radykalnymi parlamentarzystami, między innymi Gerrardem Winstanleyem, twierdzili, że wszelkie wyznania chrześcijańskie i żydowskie powinny być chronione.
Wszystkie te początkowe teorie na temat tolerancji były niepełne. Nie uwzględniały członków kościoła rzymskokatolickiego (którzy uważani byli za nielojalnych wobec kraju) oraz ateistów (którzy pozbawieni byli moralnych podstaw). John Locke w Listach o tolerancji (Letter Concerning Tolertion) i Dwóch traktatach o rządzie (Two Treatises of Government) zaproponował bardziej szczegółową i usystematyzowaną teorię tolerancji uwzględniającą zasadę rozdziału państwa od kościoła. Dała ona podwaliny pod system demokracji konstytucyjnej. Brytyjska ustawa o tolerancji z 1689 roku (Toleration Act of 1689) była rezultatem siedemnastowiecznych teorii oraz trudnej sytuacji politycznej kraju. Pomimo, że miała ona ograniczony zakres była kluczowym momentem w historii tolerancji i pomogła przywrócić większą równowagę polityczną na Wyspach Brytyjskich.
Filozofowie i pisarze oświecenia, zwłaszcza Wolter i Lessing, promowali i rozwijali zagadnienie tolerancji religijnej. Nie wystarczyło to jednak, aby powstrzymać okrucieństwa rządów Wielkiego Terroru. Prawdopodobnie bardziej skuteczny był Thomas Jefferson, który wcielił teorie tolerancji Locka do Konstytucji Stanów Zjednoczonych Ameryki.
Niedawny rozwój znaczenia tolerancji[edytuj]

Gość

Niedawny rozwój znaczenia tolerancji[edytuj]

Termin tolerancja z założenia rozumiany był jako tolerancja religijna i odnosił się do stanowiących mniejszość sekt religijnych, których członkowie byli zwolennikami Reformacji. Mimo tego, słowo tolerancja staje się coraz bardziej popularne i jest używane w znacznie szerszym zakresie. Umieszczane jest coraz częściej w kontekście odmiennej orientacji czy praktyk seksualnych, kontrowersyjnych partii politycznych czy też budzących powszechny sprzeciw poglądów. Zmiany w zastosowaniu i rozumieniu tego terminu często stają się przyczyną ogromnych trudności, jakie pojawiają się podczas dyskusji na ten temat. Przykładowo, czasami dostrzega się różnice między pojęciem zwykłej tolerancji a nieco szerszym pojęciem wolności religijnej:
Niektórzy filozofowie […] postrzegają tolerancję i wolność religijną jako dwie całkiem różne rzeczy oraz wyraźnie podkreślają różnice między nimi. Według nich, tolerancja ma za zadanie oznaczać jedynie wyrozumiałość oraz pozwolenie od wyznawców dominujących religii na istnienie innych religii, nawet jeśli te religie traktuje się z dezaprobatą i postrzega jako gorsze, błędne lub szkodliwe. Natomiast wolność religijna jest postrzegana przez tych samych myślicieli jako równość wszystkich religii i wyznań, z wykluczeniem jakiejkolwiek dyskryminacji. W przypadku wolności religijnej, nikt, zgodnie z prawem, nie może nie tolerować ani odrzucić tej wolności.
Z tego powodu, dyskusje na temat tolerancji podzielone były często pomiędzy tych, dla których słowo tolerancja oznacza minimalną i być może nawet historyczną wartość oraz tych, postrzegających tolerancję jako pojęcie wciąż przepełnione witalnością, którego używają przy rozważaniu współczesnych kwestii dotyczących dyskryminacji na tle rasowym, narodowym, seksualnym oraz na tle niepełnosprawności i innych przypadków.
Pojawiały się również dyskusje na tematy dotyczące faktów historycznych, które przyczyniły się do powstania zasady tolerancji, jak również spory dotyczące odpowiednich powodów dla których tolerancja powinna być zachowana. Niektórzy sądzą, iż wzrost sceptycyzmu był ważnym, a nawet niezbędnym czynnikiem podczas rozwoju tolerancji. Inni natomiast utrzymują, że przekonanie religijne, czy też rozwijające się pojęcie szacunku dla jednostki, było lub jest podstawą do praktykowania tolerancji.

Gość

Gość

Tolerancja a monoteizm

Jedna z teorii na temat początków nietolerancji religijnej, przedstawiona przez Zygmunta Freuda w książce Człowiek imieniem Mojżesz a religia monoteistyczna, opierała się na połączeniu nietolerancji z monoteizmem. Bernard Lewis i Mark Cohen próbowali dowodzić, że współczesne rozumienie tolerancji, obejmujące pojęcia tożsamości narodowej i prawa obywatelskiego dla ludzi różnych wyznań, nie brało pod uwagę wartości dawnych muzułmanów lub chrześcijan ze względu na domniemane znaczenie monoteizmu. Historyk G.R. Elton wyjaśnił, że pierwotnie monoteiści postrzegali tak rozumianą tolerancję jako oznakę słabości lub nawet niegodziwości wobec Boga. Dawniej, jak ujął to Bernard Lewis, powszechna definicja tolerancji brzmiała następująco:
Jestem za was odpowiedzialny. Pozwolę wam na niektóre z praw i przywilejów, z których korzystam pod warunkiem, że będziecie przestrzegać reguł, które ja wam przedłożę i narzucę.[2]
Mark Cohen twierdził, że wszystkie dominujące religie monoteistyczne uważały za właściwe, a nawet obowiązkowe, prześladowanie nonkonformistycznych religii. Dlatego Cohen wyciąga wnioski, iż średniowieczny islam i chrześcijaństwo, będące u władzy, powinny były prześladować na swoich ziemiach nie wierzących, a judaizm, który w czasach Hasmonea był krótko u władzy (drugi wiek p.n.e.) powinien był karać pogańskich Idumejczyków. Cohen kontynuuje:
...jednakże historyczne dowody wykazują, że Żydzi z czasów islamu , szczególnie w czasach antycznych (aż do trzynastego wieku n.e.), doświadczyli znacznie mniej prześladowań, niż Żydzi z czasów chrześcijaństwa. Ta kwestia zasługuje na bardziej gruntowne i szczegółowe wyjaśnienie, niż to, które dotychczas było dane.

Gość

Tolerowanie nietolerancji

Filozof Karl Popper stwierdził w swej książce Społeczeństwo otwarte i jego wrogowie, że mamy prawo odmówić tolerancji wobec nietolerancji. W końcu tolerancja ma swoje granice.
Czy tolerancyjne społeczeństwo powinno akceptować nietolerancję? A co jeśli tolerując czyn „A”, społeczeństwo niszczy samo siebie? Tolerancja czynu „A” może być użyta do wprowadzenia nowego systemu myślowego, co może doprowadzić do braku akceptacji zespołu cech „B”, właściwych danemu społeczeństwu. Bardzo trudno jest znaleźć złoty środek, a różne społeczeństwa nie zawsze zgadzają się co do szczegółów. W rzeczywistości poszczególne grupy w obrębie jednego społeczeństwa często mają problemy z porozumieniem się. Niektóre państwa uznają zniesienie nazizmu w Niemczech za przejaw nietolerancji, podczas gdy w Niemczech to właśnie nazizm jest uważany za niedopuszczalnie nietolerancyjny.[potrzebne źródło]
Filozof John Rawls poświęca jeden rozdział swej wpływowej i kontrowersyjnej książki Teoria sprawiedliwości następującemu problemowi: czy społeczeństwo powinno, czy też nie powinno tolerować nietolerancję oraz powiązaną z tą kwestią problem – czy w jakimkolwiek społeczeństwie ludzie nietolerancyjni mają jakiekolwiek prawo narzekać, gdy sami nie są tolerowani.
Rawls doszedł do wniosku, iż społeczeństwo musi być tolerancyjne, a więc ludzie nietolerancyjni muszą być akceptowani, gdyż w innym wypadku społeczeństwo byłoby nietolerancyjne, czyli niesprawiedliwe. Niemniej jednak Rawls uzasadnia swą opinię obstając przy tym, że społeczeństwo i jego instytucje mają uzasadnione prawo do samoobrony, co wypiera zasadę akceptacji. Tak więc ludzie nietolerancyjni muszą być tolerowani, jednak tylko do momentu gdy nie zagrożą tolerancyjnemu społeczeństwu i jego instytucjom.
Kontynuując twierdzi, że podczas gdy ludzie nietolerancyjni mogą zrezygnować z prawa do narzekania w momencie gdy sami nie są tolerowani, pozostali członkowie społeczeństwa mają prawo, a może nawet obowiązek, narzekać na ich zachowanie, tak długo jak samo społeczeństwo nie jest zagrożone przez tych nietolerancyjnych osobników. ACLU (American Civil Liberties Union, Amerykański Związek Wolności Obywatelskich) jest przykładem instytucji społecznej, która chroni prawa ludzi nietolerancyjnych i często staje w obronie prawa wolnego słowa tak nietolerancyjnych organizacji jak Ku Klux Klan.

Gość

Tolerancja
To wielkie i magiczne słowo tolerancja pochodzi od łacińskiego słowa tolerare , co oznacza :znosić , cierpieć. Już samo przetłumaczenie na polski język tej łacińskiej nazwy bardzo dużo nam mówi o tym pojęciu. Ogólnie tolerancją nazwiemy wszystkie zjawiska i zachowania , które mimo tego ,że nie będą nam się podobać i nie będziemy podświadomie ani też świadomie mogli ich zaakceptować jako prawidłowe czy wręcz normalne ,to jednak je uszanujemy . To powiedzmy taka główna cecha zachowania tolerancyjnego.
Zjawisko tolerancji można rozpatrywać w bardzo wielu aspektach . Najczęściej słowo tolerancja pojawia się gdy rozmawiamy o mniejszościach narodowych czy o religii . Jednak nie tylko tych aspektów życia ona dotyczy . O tolerancji możemy mówić nie tylko w odniesieniu do spraw wielkich , ponadnarodowych ,czy tez kulturowych . O tym zjawisku można również mówić w odniesieniu do spraw powiedzmy tych bardziej prozaicznych ,co nie znaczy wcale ,że mniej ważnych . Bowiem tolerancja jest potrzebna wszędzie , na każdym gruncie i zawsze powinniśmy o tym pamiętać. Nie tylko w odniesieniu do spraw wielkich ,na które często pojedynczo nie mamy wielkiego wpływu , ale należy zacząć od tych całkiem malutkich . Czyli trzeba dostrzec wokół siebie , nawet u siebie w domu ,w rodzinie , że każde wydawało by się nieraz dziwactwo ma prawo bytu i powinniśmy je uszanować. Niejeden z nas ma zapewne sąsiada czy też sąsiadkę , który dziwnie się ubiera bądź też zachowuje . Niekiedy inni sąsiedzi ukradkiem się nabijają z niego ,ale czy to w porządku? Czy to jest zachowanie tolerancyjne?
Mówiąc o tolerancji zaraz myślimy o wielkich sprawach i uważamy ,że jesteśmy tolerancyjni. Ale czy wyśmiewanie z się z ubioru sąsiadki czy jej dziwnego zachowania świadczy o tym ,że jesteśmy tolerancyjni. Uważamy się za naród tolerancyjny wobec innych narodowości ,kultur ,czy też religii , a ciężko nam w naszym najbliższym otoczeniu być tolerancyjnym .
Często zdarza się również ,że pracując w dużej grupie ludzi ,znajdzie się taka szara owieczka , która jest tematem zakładowych żartów i naśmiewań . Często bierze się to z jej odmiennego zachowania czy też ubioru . I tutaj też my wspaniali tolerancyjni ludzie uczestniczymy chętnie w tego typu zabawach . Tym samym krzywdzimy często taką osobę , o i na pewno nie można wtedy powiedzieć z czystym sumieniem ,że jesteśmy tolerancyjni. Pamiętajmy więc ,że to wielkie słowo tolerancja , nie dotyczy tylko spraw o wielkiej wadze , ale wszystkich nawet tych najdrobniejszych . Rozejrzyjmy się wokół i spostrzeżmy ,że każdy człowiek ma prawo nie tylko do odmiennej religii , odmiennego sposobu życia , ale także do innego ubioru , niekoniecznie zgodne z najnowszymi trendami mody , a my powinniśmy to uszanować , nie naśmiewać się i powinniśmy pozwolić im żyć tak jak to uważają za słuszne. Dopiero wtedy będziemy mogli powiedzieć o sobie ,że jesteśmy naprawdę tolerancyjni.