dla samotnych

Hanka

Wierzbo moja droga jaki to przeżytek ,przecież my i młodsze i niczego nam też niebrak tylko niech panowie nas odwiedzą to i powrócić niebędą chcieli.
Dziś już Was pożegnam bo jutro wybieram się w delegacjęe do Białego Stoku .Życzę wszystkim miłej nocy Dobranoc.Wierzbo i bez żadnych zbereżnych myśli z Adasiem!!! Laughing

Adam.

Wierzbo ,przecież to wiadoma żecz ,gdyby mżczyzna nie spojrzał chociaż ukradkiem na inną kobietę to niebył by 100%chłopem.Tak czy Nie???
Sosenko gdzieżeś Ty się podziała ,czyżbyśs nam do lasu zwiała??Piękna z Ciebie kobieta to niemasz się czego teraz ukrywać.

wierzba

Widzisz Adasiu pewnie zmartwiła się powrotem gorączki u Ciebie i zniknęła.
Adasiu nie wiem bo nigdy nim nie byłam .

Sosna *

Adasiu ,ja nieurodzona dziś i na żartach też znam się ,przecież niż do Was tu weszłam troszeczkę to i owo poczytałam i sobie zdjęcia niektóre też obejrzałam ,wiem że sobie żartujecie bo i ja ni piękna ni wysportowana ot taka zwykła kobieta w średnim wieku ,tylko że serce jak każda mam skłonne do miłości jeszcze.
Przepraszam dziś już spadam i życzę miłej nocy .

wierzba

Dobranoc Sosenko , widzisz Adasiu tylko my zostaliśmy ale jeszcze kilka minut i ja muszę się zbierać. Nygusowałam od piątku a jutro do pracy ale jeszcze w środę do sądu i koniec laby.

Adam.

Sosno wybacz jak Cię może czymś niechcąco uraziłem ,ale jeżeli jest tak jak piszesz to jesteś super wporządku i spokojnej nocy też Ci życzę i będę czekał jutro .Jeszcze mam wolne.
Wierzbo wiem że chłopem nie byłaś ale go miałaś i zapewne co nie co na ten temat wiesz.Widzę że powoli dziś się już wszyscy powykruszali więc śpijcie smacznie .

wierzba

Tobie Adasiu też życzę bajecznych snów.

Ina

Dzień dobry ,chociaż powiem szczerze zamglony i to bardzo.
Ja pierwsze co gdy otwieram komputer to sprawdzam pocztę a potem zaglądam na stronę tak się już przyzwyczaiłam , że wpadam tu kilka razy dziennie i patrzę czy są nowe posty .
Naprawdę bardzo dobrze się tu czuje . Pozdrawiam Wszystkich na niewj .
Nieraz piszemy o życiu i tak o wszystkim i o niczym ,oglądam nieraz serial detektywi i wiecie co mnie najbardziej dziwi (to samo jest też w serialu Barwy szczęścia) jak ludzie na siłę chcą adoptować cudze dzieci.
Czy bylibyście w stanie adoptować dziecko i pokochać je jak "własne"?może podyskutujemy co sądzicie??
Długo się nad tym zastanawiałam i powiem szczerze "jak na spowiedzi", ja nie mogłabym adoptować dziecka i pokochać je jak własne. Jestem szczera aż do bólu, ale taka jestem.
Napiszę dlaczego,napatrzyłam się na wiele rodzin co adoptowali dzieci ,pokochali jak rodzone ,tylko miłości z ich strony zabardzo niedostali a jak podrośli to uciekałydo rodzin którzy ich porzucili,bądz zostawili.Sami więc widzicie jak to jest z tymi sierotami.
Dużo teraz pokazują w serialach ,dokumentach ;może chcą ludzi uświadomić do końca .Czekam na dyskusję .

.Topola

Witaj Ino,prawdę piszesz pogoda też u mie mglisto,brudno i szaro.
A co do dyskusji trudno powiedzieć,człowiek dopiero wtedy dowiaduje się jakby postąpił w danej sytuacji,gdy się w niej znajdzie.Mam własne dzieci....więc nie znam determinacji kobiety spragnionej macierzyństwa, a pozbawionej realizacji tegoż marzenia...znam parę,która po latach leczenia bezplodności wzięła niemowlę,obecnie ma ono 15 lat.Są przeszczęśliwą,kochającą się rodziną.Zona mojego chrzestnego jest adoptowanym dzieckiem,gdy jej matka naturalna na starość zapragnęła opieki i odnalazła ją-ciocia nie odwróciła się od przybranej matki /miała wtedy 18 lat/,gdyż ta ofiarowała jej prawdziwą matczyną miłość w przeciwieństwie do matki biologicznej.Jak to w życiu-różnie bywa.
Pozdrawiam i życzę miłego wtorku.

Dąb

Dzień Dobry ,Witam panie,dziś i u mie pogoda mglista ,ddzista i pochmurno zrobiło sie poprostu brudno wokół.Widzę że dziś dobry wątek pojęłaś Inko,w dzisiejszych czasach jest o wiele więcej takich rodzin co adoptują dzieci niż w naszych czasach to było.Podam Wam może przykład prosto z życia .Sąsiadka adoptowała dziecko(dziewczynkę) i mimo starań ,zapewnienia jej wszystkiego(może za dużo)nie skończyła jednak żadnej szkoły,a nawet zafundowała sobie dwójkę dzieci,a ostatnio wyczyściła matce konto i znikła za granicą .I trudno jest mi powiedzieć czy bym adoptował dziecko ,na szczęście dla mie moja żona urodziła mi dwóch synów za jednym zamachem ( Laughing

)i tak już pozostało ,więc może i tak i nie ,dziś już trudno odpowiedzieć .
Wypiłem kawę i czas się zabrać za pracę pozdrawiam i miłego dnia wszystkim życzę.

.Danuta

Witam koleżanki i dzisiejszego jedynego jak narazie rodzynka,witam Dąbku.
Siedzę kawkę piję i czytam wasz dzisiejszy temat
Czy byłabym w stanie adoptować dziecko i pokochać je jak "własne"?
Trudne to jest pytanie ,jeszcze w naszym wieku zadane ,tak więc mogę jak Dąb przytoczyć tylko przykład.
Moja koleżanka nie mogła mieć dzieci i razem z mężem postanowili adoptowac dziecko. Adoptowali półrocznego chłopca, stworzyli dziecku kochający dom. Marzyli, że ich syn skończy studia tak jak oni jego rodzice, na marzeniach się skończyło. Chłopak nie chciał się uczyć, edukację zakończył na szkole podstawowej i nie było siły żeby go zmusić do dalszej nauki. W wieku 17 lat został tatusiem, żądał od swoich rodziców żeby przed sądem wyrazili zgodę na jego małżeństwo i mając niecałe 18 lat został "głową rodziny". Odnalazł swoich biologicznych rodziców, zaczął u nich i z nimi pić alkohol w nadmiernych ilościach, małżeństwo się rozpadło. Moja koleżanka i jego przybrana matka owdowiała, jej ukochany adoptowany synek odwiedza ją kiedy potrzebuje kasy.Pamiętajmy jednak ,że adoptujemy całkiem obce dziecko z innymi genami niż nasze i prędzej czy póżniej ono powróci do swoich ,jak byśmy wychowali małego znależionego wilczka ,to i tak po latach odezwie się w nim zew natury i popędzi do lasu,tak jest i z adoptowanymi dziećmi .[/code]

Dąb

Witam cieplutko Cię Danusiu ,i pięknie to ujęłaś wszystko ,całkiem prawdę napisałaś ,pozdrawiam .Do usłyszenia.

Słuchaczka · Gość

Witam...
Ja ze względu na zdrowie nie moglam mieć swoich dzieci.Lecz jako panna pomagalam wychowywać moim siostrom.Dzieci latwo nawiązują ze mną kontakt,a ja z nimi.Gdybym miala możliwość nie bala bym się adoptować.
Przecież tyle rodzonych dzieci z dobrych malżeństw,zchodzi na zlą drogę,nikt nie ma pewnosći jak potoczą się losy rodziny?

Adam.

Witam kochani w wtorkowy dziś dzień .

Gość

Nie!
Myślałam nad tym nieraz w zyciu. Pierwszy raz, gdy w ramach socjalizacji byłyśmy obowiązkowo parę razy, opiekować się dziećmi w domu dziecka. Potem jeszcze kolkakrotnie, wtedy gdy czytałam na ten temat, lub oglądałam w telewizji dzieci oczekujące na adopcje. Jest mi ich ogromnie żal. Ale jest to tylko współczucie. Nie ma we mnie tego ogromu dobroci i miłości, którym mogłabym się podzielić z obcym dzieckiem. A na litości nie powinno się budować ani swojego , ani tymbardziej cudzego życia.
Poprostu trzeba się dobrze zastanowić jak pisze pan Adam..