dla samotnych

frezja

Helenko popieram Adę, ja też miałam pieska był z nami bardzo długo też do niego się bardzo przyzwyczailiśmy, był jak członek rodziny. nie powiem też nam było trudno podjąć decyzję o uśpieniu. Też się z tym ociągaliśmy, przyszło nagle. Córka z mężem pojechali do weterynarza i córka prosiła lekarza o jakiś zastrzyk na wzmocnienie, ale lekarz okazał się bardzo uczciwy i mówił jej że może dać zastrzyk ale ona za kilka dni i tak do niego wróci. A szkoda pieska bo on się męczy. No i został uśpiony długo nam go brakowało jeszcze teraz go wspominamy.Więc helenko pomyśl jak on cierpi podejmij tę trudną decyzję. Jak już ochłoniesz to możesz wziąść nowego ze schroniska. Pozdrawiam i życzę odwagi.

WegaGość · Dołączył: 08 Mar 2008 Posty: 2995 Przeczytał: 0 tematów Pomógł: 16 razy

Tez mam takie przykre doświadczenie . Weterynarz dawał różne leki
potm zrobił mojej suni operację / nowotwór/ nie uprzedzając że pies mial juz
przerzuty i bardzo sie męczył . Dla niego ważna była kasa a nie pies ...
Uśpiłam psa u innego weterynarza - tamten nie był uczciwy ...
Nie zawsze litość i miłość jest dobra dla psa ... Minął rok od uśpienia a
wszyscy ją wspominamy ...

Czesława

"Droga przebyta po raz drugi nigdy nie jest taka długa, jak za pierwszym razem".

"Poszukując własnej drogi, nie zadeptujmy cudzych trawników" Cz

iskierka · Gość

Liście jesienne

Liście jesienne leżą po brzegach dróg, mieniąc się jedną połową tęczy.
Wyglądają jak rozsypane róże wszelkich barw.
W stawie drżą złote plamy. Rząd drzew odbija się w nim różnie: wierzba - mgłą siwą, czerwona leszczyna - skrzydłem motyla, topole - ciemnymi kolumnami.
Skośne marmurowe schody, prowadzące ku wodzie, odbijają się w gląb i w przeciwną stronę niż prowadzą, tworząc klin.
Zadarte liście wierzby płyną jak dżonki, wiatrem popychane.
Wysoko przelatujące samoloty suną przez głębinę jak czarne płotki, małą gromadą.
Woda żyje, drzewa budzą się dzisiaj.
Wieje bowiem wiatr, który różni się od innych jak chuchnięcie od dmuchnięcia.
Z głębi piersi natury płynie to serdeczne chuchanie: wiatr halny.
Kto jeszcze nie wypowiedział swojej miłości, zdradzi się z nią w taki dzień.
Oto jest niekalendarzowy powrót wiosny.
Wiosna - kaprys, wiosna - łaska.
Możemy się jej wszędzie i zawsze spodziewać, tej Wiosny Niezależnej, zarówno w zimie, jak i w setnym choćby roku życia.
Maria Jasnorzewska Pawlikowska

Czesława

Iskierko dobrze, że jesteś znowu. Co się działo? Wiersz Pani P-J cudny

List

Ludzie listy piszą, krótkie, długie
Ślą je daleko i blisko.
W kopertach, na białych kartkach
Słowa, słowa, słowa
A ja zapomniałam słów
Bo najważniejsze w liście są słowa
W wyrazy ubrane, myślą natchnione
Na papier atramentem przelane.
Z nich treść listu się składa
W nich radość i smutek
Zazdrość i miłość zawarta.
Bez słów list taki to pusta kartka

Cz

12 października 2008 roku

Gustaw · Gość

List ,listowi nie dorówna,
Czasem prosty tylko słówko
innym razem jak litanja
wręcz błagalny o ratunek.
My tak bliscy ,lecz dalecy
w odręteieniu wciąż czekamy
niczym straż ,albo pies na uwięzi
i najbardziej to nas męczy.
Ludzie wkoło zabiegani ,wystraszeni
ciągle w biegu ,a ty proszę idzie
jesień taka piękna ,choć już nie w zieleni
zanią ciągnie się nić cienka niby jedwab
i paletę z koloramy upóściła ,a dziś mamy
liście w koło rozsypane ,chociaż z drzew
a wielka szkoda ,choć to nie te napisane.

iskierka · Gość

Jesienne liście wolno opadają
Na puste ozłocone parkowe alejki
Wiatr cicho szepce ciepłe słowa
Tylko kasztany nieruchomo trwają
We wiotkich dłoniach gałęzi
Ziemia poraniona kolcami postępu
Płacze nitkami chylących się wierzb
Pamięci pył miota się niespokojnie
Powracają obrazy - kontury dni, których
Nie zapomnisz już nigdy...
Zbigniew Barteczka

Udanego dnia

Czesława

Witam Iskierko, Guciu - też Ciebie pozdrawiam.
Widzę, że nie tylko mnie jesieńnastraja nostalgicznie.
Cz

helena62 · Dołączył: 03 Mar 2008 Posty: 1858 Przeczytał: 0 tematów Pomógł: 8 razy

Mysle rozsadnie Ado ale to nie takie proste, ubic.........zastanawiam sie sa za i przeciw i musze podjac decyzje ale dzieki, pozdrawiam

WegaGość · Dołączył: 08 Mar 2008 Posty: 2995 Przeczytał: 0 tematów Pomógł: 16 razy

Nie można myśleć rozsądnie o śmierci nawet jeśli to jest cierpienie
i śmierc zwierzęcia . Masz rację Helenko - to bardzo boli tak samo jak strata bliskiej osoby ... Mówią że śmierć też jest elementem życia a napewno to trzeba
sie z nią pogodzić ; to jedyny chyba pewnik w tym zwariowanym świecie ...

Czesława

Cóż mogę powiedzieć, widzę, że każda z Was ma traumatyczne przeżycia. Ja ten etap mam już pozornie za sobą.Latwiej jest mi dzisiaj o tym mówić niż 3 lata temu. Trzymaj się Wega - jestem z Tobą. Cz
A może coś źle odczytalam? to przepraszam.

WegaGość · Dołączył: 08 Mar 2008 Posty: 2995 Przeczytał: 0 tematów Pomógł: 16 razy

Dzięki za słowa otuchy - zbieram się z kawałków .... Question

frezja

Jak nie kochać jesieni................

Jak nie kochać jesieni, jej babiego lata,
Liści naniesionych wiatrem, w rytm deszczu tańczących.
Ptaków, co przed podróżą na drzewie usiadły.
Czekają na swych braci, za morze lecących.

Jak nie kochać jesieni, jej barw purpurowych.
Szarych, żółtych, czerwonych, srebrnych, szczerozłotych.
Gdy białą mgłą otuli zachodzący księżyc.
Gdy koi w twoim sercu codzienne tęsknoty.

Jak nie kochać jesieni, smutnej, zatroskanej.
Pełnej tęsnoty za tym, co już nie powróci.
Co chryzantem bieli, dla tych, co odeszli.
Szronem łąki maluje, ukoi, zasmuci.

Jak nie kochać jesieni, siostry listopada.
Tego co królowanie blaskiem świec rozpocznie.
Co w swoim majestacie uczy nas pokory.
Tego co na cmentarzu wzywa nas corocznie.

Tadeusz Wywrocki

Czesława

zwykły wiersz

To miał być zwykły wiersz
Pisany zwykłego dnia
Na zamówienie pewnego pana.
Miało być linijek kilka
O przyjaźni damsko męskiej.
Przyznam, że temat arcyciekawy.
Jednak jak zawsze na opak wyszło.
Bo prawda od wieków znana,
Jest taka, że gdy pani spotka pana,
to wiem, że chociaż oboje bardzo by chcieli,
różnica płci niestety ich dzieli,
więc o przyjaźni braterskiej mowy być nie może.
Najpierw spotkania, wymiana poglądów.
Potem spacery parkową aleją.
Kino i teatr, a może opera?
Ona wzruszona, on ją pociesza.
Wtuleni w ciszy wędrują przez miasto,
Czy jeszcze jak para przyjaciół
A może kochanków para?
Ona dużo o swoim nieszczęściu mówi.
On słucha, stara się naprawdę zrozumieć jej racje.
Tak im biegnie czas, aż do kolacji.
Znajomość tych dwojga,
nie bez przyczyny, najczęściej ma finał wiadomy.,

październik 2008 roku Cz

WegaGość · Dołączył: 08 Mar 2008 Posty: 2995 Przeczytał: 0 tematów Pomógł: 16 razy

Może dzieki wam polubie poezję nawet we własnym wykonaniu .
Być może nie chcialo mi się sięgac po wiersze a tu mam i to piękne ..
Szczególnie wszystkie o jesieni ...
Dzięki ... To dla mnie cos nowego ...Zawsze kochałam prozę ..