dla samotnych

Poeta · Gość

Proza literacka i proza życia to nie te same prozy. Prozą literacką można wyrazić znacznie więcej niż tylko prozę życia. Dochodzą tutaj właśnie te cenione przeze mnie piękne opisy i sposoby przedstawienia emocji. Język literacki posługuje się wzbogacającymi prezentację formami, takimi jak parabole, apostrofy, alegorie, porównania i wiele innych. Zdziwiło mnie że nie dostrzegłaś tych różnic i wszystko to wymieszałaś.

W swoich wypowiedziach posługujesz się językiem, trzeba to powiedzieć, chaotycznym, okaleczonym i można nawet powiedzieć siermiężnym. Niedomówienia, przerwy, sprzeczności, a wywody takie jak powszechnie zasłyszane, niestety dość pospolite. Ciebie nowe podejście do spojrzenia na jakąś sprawę najwyraźniej nie zachwyca, wolisz utarte ścieżki.

Moje ogólne zainteresowanie i podziw dla ciekawych opisów i prezentacji wzruszających emocji, jest można powiedzieć oryginalne i nie przystające pospolitej opinii, że najważniejsza jest akcja i dziwactwo, czyli opcja opowiadająca się za czytaniem kryminałów, horrorów i różnych niesamowitości.

Mogę cię zapewnić, że przeczytałem o wiele więcej książek beletrystycznych niż ty. Poe, Hoffmana, Kafkę, Bradberego i innych piszących powieści niesamowite odkryłem, kiedy miałem lat kilkanaście. Dos Passosa, Dreysera, Vanegata, Scotta i całą plejadę amerykanskich pisarzy czytywałem w młodości. Liosse, Cortazara, Marqueza, Carpentieta i modnych niegdyś południowo amerykańskich też przemęczylem dawno temu. Tak, że nie masz specjalnego powodu chwalić tym E.Poe.

Twoja rapowa złośliwość, jest może śmieszna, ale jak się okazuje nie jest to taka prosta sprawa. Spróbuj sama coś napisać, a zobaczysz, że stracisz rytm i rezon.

Mój styl forumowy jest zwięzły dlatego, że chce przekazać główną myśl, a nie popisywać się metaforami.

Powiem szczerze, że trochę zasmuciło mnie przejście z wymiany myśli, na pojedynek na ego. Chyba kobiety takie już są i nie ma na to rady.

WegaGość · Dołączył: 08 Mar 2008 Posty: 2995 Przeczytał: 0 tematów Pomógł: 16 razy

Gość

Poeta · Gość

Czy ogarnia ludzi tęsknota za rutyną? Podobno tak, mnie niestety, a może na szczęście, nie. Doszedłem do tego poprzez rozmnożenie zainteresowań. Wykorzystanie ich w ciągu, nawet kilku dni jest trudne. Mogę wybierać jak w smakołykach. Mogę grymasić, odrzucając to co przed chwilą wybrałem.

Dlaczego ludzie lubią przyzwyczajenia, nie mogę odgadnąć. W dzieciństwie wieczorami odwiedzałem na rowerze okoliczne, opustoszałe o tej porze dnia, stawy. Dzisiaj przechadzam się brzegiem i nie robi to na mnie większego wrażenia, mimo pięknego widoku. Moje dzieci się zachwycają, co ciekawe dziewczyny mniej.

Dziwna rzecz, w dzieciństwie sen uważałem za coś upragnionego i cennego. Dzisiaj jest to dla mnie coś przypadkowego, wymuszonego, rutynowego.

Młodzi twierdzą, że charakter i osobowość to DNA, ja że głównie to środowisko, ale należałoby jeszcze dodać jeszcze wiek. Wszyscy hukną, że to nieprawda, charakter jest na całe życie, ale ja wiem, po sobie, że nie.

Byłem sangwinikiem, jestem flegmatykiem, może melancholikiem trochę. Byłem uparty, dzisiaj ustępliwy.

WegaGość · Dołączył: 08 Mar 2008 Posty: 2995 Przeczytał: 0 tematów Pomógł: 16 razy

Nie zawsze można uciec od realnego życia w świat wirtualny.
Przed pewnymi sprawami nie uda się ukryć bo cię dopadną wszędzie.
Myślenie jest przyjemne,filozoficzne rozważania ciekawe i puczające. ..
ale to to teoria która nie zawsze się sprawdza.
Niebezpieczne sytuacje np choroba,utrata kogoś bliskiego zmieniają życie
każdego.
Przyzwyczajenie i rutyna dają namiastkę bezpieczeństwa. ..robiłem
to tyle razy to teraz też mi się uda....to dotyczy działania.
Inne są wrażenia, uczucia ,przyjemności które zmieniają się z upływem czasu.
To idzie starość i bezsenność, obojętność na to co kiedyś nas zachwycało.
Nasze zmysły tępieją czy ktoś chce czy nie?
Zmieniasz się. ..po 20 już organizm się starzeje...

Powodzenia

Poeta · Gość

Etapy życiowe i nieszczęścia wytrącają nas z rutyny. Następuje chaos i tworzenie nowej rutyny. Pewne przyzwyczajenia mogą przenosić się z etapu do etapu.

O pewnych cechach charakteru i doznań zmysłowych można wnioskować na różne sposoby. I o tym co je wywołuje, i o tym czym one skutkują.

Przykładowo, nasz głos zależy nie tylko od wieku lecz również od rozmiarów, stylu życia i osobowości. Można go docelowo zmienić, odzyskać albo stać się dawcą głosu.

Wiele cech osobowości i charakteru również można zmienić, w tym również naprawić. Zapewne tylko w określonych granicach.

Jak wyczytałem w różnych źródłach, poprzez odżywianie i suplementowanie można w określonym zakresie zmienić nasze DNA i sprawność mózgu.

Mam pewne obiekcje co do możliwości życia w świecie wirtualnym. Przenosić się wyobraźnią, i owszem, ale żyć?

Poeta · Gość

W świecie ciszy

Cisza, której pragnę
to jak ręka na ramieniu,
położona przez osobę
bliską memu istnieniu

Cisza to ulga w cierpieniu,
zabliźnianie w okaleczeniu,
mózg usypia w okamgnieniu
lecz los skąpi w ciszy trwaniu

Cisza milczy, cisza krzyczy,
jej potęga jest przemożna,
cisza boli, to znów leczy,
traktuj ją zatem z ostrożna

Nie próbuj jej przekrzyczeć,
zamknąć ciszy też się nie da,
samotność z ciszą, jak żyć,
zagadnij ją, nie odpowiada

W samotności cię pogrąży,
w towarzystwie zaś ośmieszy,
szukać ciszy nie nadążysz,
uciec od niej, nic nie wskrzeszy

WegaGość · Dołączył: 08 Mar 2008 Posty: 2995 Przeczytał: 0 tematów Pomógł: 16 razy

Rutyna to między innymi dokładność, sumienność, praktyka.
Jak można odpowiedzialnie pracować bez rutyny ...dobrej rutyny.
Urzędnik przychodzi do pracy codziennie o innej godzinie, albo
codziennie do innego biura ,chory na cukrzycę nie bierze leków codziennie.
Nie każda rutyna jest zła, nie każde przyzwyczajenie jest nudne
i szkodliwe. ..mąż codziennie wita źonę pocałunkiem?
Jakie to nudne.. Laughing

nudne jest spanie, ileż można lat pracować w tym samym
miejscu.
Nie ma sportu bo trzeba trenować prawie ciągle to samo aby mieć wyniki....
Jaskrawe i śmiesznie żałosne.
A ty masz tyle zainteresowań ze możesz być kimś innym bez wysiłku.
A w jakim stopniu zgłebiłeś te zainteresowania?
Szybko ale czy wystarczająco?
Zawodu wy uczonego szybko się nie zmienia albo nie jest się fachowcem..

Tradycja teź ci nie pasuje.
Teraz było Wszystkich świętych i święto zmarłych.
Co w tym złego?
Człowieczeństwo w nas się obudziło gdy człowiek pierwotny wykopał
pierwszy grób dla swojego towarzysza albo wroga. I to jest ważne święto
dla ludzi...
Nie zmieniam się z kogoś w kogoś innego ja mogę siebie poprawiać, uczyć
albo być blondynką...ale jestem sobą.

Poeta · Gość

Gdyby całowanie żony miałobyć tylko rutyną to skończyłoby się to rozwodem. Gdyby sportowiec traktował trening jako tylko rutynowe działanie to by nigdy kariery sportowej nie zrobił. Przez rutynowe podejście wiele osób straciło stanowisko, zdrowie, a nawet życie.

Rutyna to zastąpienie uczuć i myślenia mechanizmem beznamiętnej powtarzalności czy schematu. O to chodzi, że rutyna nie wystarcza, a systematyczność to nie rutyna. O tym, że tam gdzie wkrada się rutyniarstwo istnieje większe ryzyko błędów i większe niebezpieczeństwo wypadków, wiedzą wszyscy.

Niewiele jest rzeczy, które można robić na pamięć. Nawet gdy takie sytuacje się zdarzają trzeba zachować czujność. To są sprawy dobrze znane i trudno je nawet wyjaśniać.

Tradycja jest w większości przypadków nie przystająca do aktualnych czasów, pusta i często bardzo droga, ale o tym już się wcześniej rozwodziłem. Ci którzy ją celebrują nawet zapominają w jakim celu ją wprowadzono, bo dzisiaj wykorzystuje się ją do zupełnie innych celów.

Przywrócony_id:(5167)

Przywrócony_id:(5167)

Wielu ludzi sukcesu mówi o rutynie - oczywiście, że tak. I to na dodatek rutynie, do której czasem trzeba się zmusić i to nazywają dyscypliną.
Wcale nie jest tak kolorowo, że sportowiec całe życie uwielbia to co robi i leci na treningi na skrzydłach. Dyscyplina to nierzadko rutyna czyli konsekwencja i systematyczność.

Przywrócony_id:(5167)

W rutynie wychodzącej z konsekwencji i systematyczności nie ma żadnych boskich emocji. Talent czy chęć do robienia czegoś to mały ułamek w porównaniu do tego, co faktycznie przynosi wyniki.

WegaGość · Dołączył: 08 Mar 2008 Posty: 2995 Przeczytał: 0 tematów Pomógł: 16 razy

WegaGość · Dołączył: 08 Mar 2008 Posty: 2995 Przeczytał: 0 tematów Pomógł: 16 razy

Mambo ...pozdrawiam i zdanie mam podobne...

Poeta · Gość

Przykładanie do wszystkiego jednej miarki to właśnie rutyna. Jeśli rutynę wzbogacić o inne cechy jak sumienność, kreatywność, dokładność, zdyscyplinowanie, uczucie i myślenie to wychodzimy poza krąg rutyny i wchodzimy w strefę jej zaprzeczenia.

Mówienie o pamięci najbliższych i korzeniach, szacunku dla bohaterów jest dla mnie czczym, werbalnym pustosłowiem. Za pewien, nawet niedługi czas wszystko zostanie zapomniane, a w najlepszym przypadku przekręcone. Sposób oddawania czci jest pradawny i karykaturalnie napuszony. Sprzyja tym którzy "trzepią na tym niezłą kasę". I jak tu tego nie potępiać?

No cóż spodziewałem się takiego wygodnego, konformistycznego podejścia. Najlepiej zdać się na opinie innych.