dla samotnych

stary głupiec · Gość

To i ja pozwolę sobie na złośliwość. Wnioskuję, że preferujesz uszczęśliwianie samego siebie. Zdradź zatem, jak to robisz i czy jest to coś, co szczęściem nazwać można?

gość · Gość

A może to jest tak, że jeśli jesteś szczęśliwy to łatwiej możesz uszczęśliwić innych.

stary głupiec · Gość

Nie wiem, których jest więcej, tych co się cieszą z cudzego szczęścia, czy z cudzego nieszczęścia.

gość · Gość

Komu i po co potrzebna jest taka statystyka

stary głupiec · Gość

Toż to nie żadna statystyka, to jednoznaczna konstatacja oczywistego faktu. Odpowiedź wszyscy znają.

Uciekinier · Gość

Jaką książkę wybrać na samotny wieczór?

1. literatura faktu (najczęściej nieprawdziwego)
2. gawęda o niczym, pieknym jezykiem napisana
3. podniosłe wzruszadło, poezja i banał
4. horror z nutką człowieczeństwa
5. science-fiction, o święta paranojo
6. lekka dupowata rozrywka
7. dziwaczne historyjki dnia powszedniego, niekoniecznie dzisiejszego
8. filozoficzny bełkot na górze Mont Blanc
9. wojenne perypetie psycholi

gość · Gość

Proponuję wiersz z banałem

nie bój się chodzenia po morzu
nieudanego życia
wszystkiego najlepszego
dokładnej sumy niedokładnych danych
miłości nie dla ciebie
czekania na nikogo

przytul w ten czas nieludzki
swe ucho do poduszki
bo to co nas spotyka
przychodzi spoza nas
/Jan Twardowski/

stary głupiec · Gość

Zacznijmy od pierwszych dwóch wersów. Chodząc po morzu ryzykujemy utonięciem, a przynajmniej problemami. Czyli nie bójmy się problemów. Konsekwencją może być nieudane życie. Jak na ironię autor życzy nam "wszystkiego najlepszego". A co dalej. Niedokładne dane sumowane dokładnie to symbol niewykonalności. A wszystko w odniesieniu do nieudanej miłości, bo na przykład adresat żądał "niewykolnalngo", czyli zbyt wiele. Czekanie na nikogo, czyli nieodwzajemniona miłość. Reasumując pierwszą część. Ryzykuj, najwyżej przegrasz, zgubisz miłość ale wszystkiego najlepszego. Posłuchałeś czyichś rad teraz on z ciebie kpi.
I co dalej. O tak, to czasy są straszne, ale spokojnie, zło to nie my, to przyszlo nie wiadomo skąd. A co dalej. Kto winien twej niedoli, może los, może czasy (coś spoza nas).
Trudno o większą paplaninę, to nawet nie sięga poziomu banału. Ani sensu ani rymu.

gość · Gość

Dla mnie w tym wierszu chodzi o to aby w życiu nie bać się ani dobrego , ani złego. Ale każdy może na swój sposób interpretować wiersz i to też jest piękne

stary głupiec · Gość

O czymś dobrym nie doczytałem.

stary głupiec · Gość

Naszła mnie refleksja, wynikająca z projekcji przesłania wiersza na nasze życie ( teraz mojego). W przesłaniu dopatrzylem się motta, by pogodzić się z życiowymi niepowodzeniami (ostatnie wersy). Dla mnie byloby to trudne, chyba że w ostateczności i desperacji. A gdyby jeszcze coś o autorze, czyżby zmarnował życie?

stary głupiec · Gość

Wreszcie zrozumiałem, to wiesz autora do samego siebie. Nie dla nigo miłość, bo jest sumiennym księdzem. Przegrał życie, bo wybrał taki zawód. Tylko czemu przyczyn swojej niedoli upatruje poza sobą. I tu też może mieć rację, bo otumanił go otaczający, nieludzki świat.

gość · Gość

Czym zatem jest miłość?

Przywrócony_id:(5167)

stary głupiec · Gość

Jestem za "cienki", by odpowiedzieć na takie pytanie. Jest co najmniej kilkaset definicji, wszystkie niepełne i nietrafne. Wiele zależy do kogo i w jakiej sytuacji, o miłości mówisz. Definicja ogólna byłaby zbyt długa, a sluchania jej mogliby niektórzy nie przeżyć.

W swym wierszu Twardowski myślał jednak, tak przypuszczam, o miłości między kobietą i mężczyzną.