dla samotnych :: Przegląd tematu - szukam damskigo wsparcia a podam męską dłoń

lea · Wysłany: Sob 22:38, 18 Lut 2017 Temat postu:

Bywa różnie

Theorema · Wysłany: Sob 21:55, 11 Lut 2017 Temat postu:

Chciałam pocieszyć,,, ale właśnie się zorientowałam że temat z 2014 Smile

no cóż mam nadzieję że wszystko dobrze Smile

obi · Wysłany: Śro 21:25, 01 Lut 2017 Temat postu:

Rozumiem Cie bardzo dobrze ,mimo ze mam w blisko rodzine to nie potrafie i nie chce z nimi przebywać ,nie chce im mowic o moich problemach i zwierzac sie z mysli jakie kraza po mojej glowie ,co ze mna jest nie tak ,nie mam sily i ochoty na nic .6 lat po rozwodzie a ja nadal spadam w dol i nie potrafie sie zatrzymac w tym upadku .

andzia · Wysłany: Sob 20:00, 21 Sty 2017 Temat postu:

Hej witam wszystkich samotnych, w pełni Was rozumie bo też mam dosyć powrotu do pustego mieszkania takie życie jest dolujace😯

gosc 2 · Wysłany: Sob 11:40, 07 Sty 2017 Temat postu:

hej Miami, to bardzo smutne co Cie spotkalo, ja jestem w sytuacji rozstania tez bez dzieci, mimo wieloletnich staran nic nie wyszlo, rozsalismy sie zostalam sama jak palec a 40 ste urodziny mnie dobily...skad jestes??

miami

Grzesiu Twój opis to tak jakbym widziała swoje życie. Jestem sama nie tylko jeśli o związek chodzi, samotna w domu, który nie jest moim, samotna w życiu zawodowym, niespełniona upokorzona i poniżona . A i mój partner okazał się niespełnieniem. Nie spieszyło mu się do ślubu, wymusiłam pierścionek zaręczynowy, który właśnie oddałam. Bez ślubu zdecydowałam się na dziecko, które zmarło w moim łonie, czekało mnie łyżeczkowanie, załatwił po znajomości lekarza, ten poniżył mnie już całkowicie, na dwóch gości zabieg przyprowadził dwóch gości nie w lekarskich białych lub lekarskich strojach, którzy stali od strony gdzie widać mi było całe krocze, uda, srom i brzuch a oni bezczelnie gapili się w sam jego środek. Poczułam się całkowicie upokorzona. Jestem po 40 i nie potrafię się pozbierać. Nie mam nawet jednego dziecka

iksja · Wysłany: Śro 19:38, 07 Gru 2016 Temat postu: samotnosc

Jest tu ktoś kto zechce porozmawiać?

zuczek · Wysłany: Wto 16:17, 16 Lut 2016 Temat postu:

Nie przejmuj się co ma być to będzie. Ja też byłam w takiej sytuacji i szczęście się do mnie uśmiechnęło mam wspaniałego faceta i jestem szczęśliwa jak nigdy wcześniej. Tobie też może się przydarzyć prawdziwa miłość. 45 lat to nie koniec życia to dopiero początek. Szczęście samo Cie znajdzie w najmniej oczekiwanym momencie.

Przegrana · Wysłany: Nie 17:17, 14 Lut 2016 Temat postu:

Zastanawiam się co z sobą zrobić?Trauma z dzieciństwa,ucieczka z deszczu pod rynnę,dom,dzieci,poniewieranie,praczka,sprzątaczka,kucharka,niania,,,po latach odchowane dzieci,pan i władca z którym nic mnie nie łączy od dziewięciu lat,nie ma rodziny,nie ma dokąd pójsc,skazana na takie życie w wieku 45lat?dobrze że mam ten mały pokoik w którym żyję bo chyba to za wcześnie na umieranie?może w tym wieku ludzie zasługują jeszcze na szczęście i miłość??????

Dudka89 · Wysłany: Czw 16:45, 21 Sty 2016 Temat postu:

Napiszcie do mnie jeśli chcecie porozmawiać. Jestem samotna, mam dużo czasu.

Agusia

hej to smutne że tylu nas Crying or Very sad

Ja też tuż za 40tką i 2 lata za zakrętem życiowym kiedy to ostatecznie zakończyłam znajomość z człowiekiem, który był wielką moją miłością przez 8 lat. Nie mogłam dłużej tolerować tego pseudozwiązku, ale nadal nie mogę się całkiem otrząsnąć. Przez 2 lata nawet nie próbowałam nikogo szukać, bo za dużo było we mnie nienawiści za stracone lata, żebym mogła kogoś pokochać. Teraz jest lepiej, czuję, że to mija, ale czy w tym wieku, choć wyglądam 10 lat młodziej, mam jeszcze jakąś szansę na szczęście??? Jak, kogo szukać? Eh...

Grzesiek · Wysłany: Nie 20:28, 06 Wrz 2015 Temat postu:

Witam .dawno mnie tutaj nie było minęło sporo czasu kiedy napisałem w desperacji do tego forum i od tego czasu bardzo wiele się zmieniło mój źyciowy zakręt wydaje się że zmienił sie w długą prostą a to za sprawą kobiety którą właśnie tu poznałem w co chyba nigdy wcześniej bym nie uwierzył ale stało się czuję się szczęśliwy że wreszcie mam kogoś dla kogo jestem kimś ważnym kochanym itp.a ja tak samo uważam o mojej Kochanej .Naprawdę super jest kiedy mamy taką kochaną osobę i wszyskim zaglądającym tutaj życzę poznania takiej osoby nie traćcie nadziei bo nie wiecie w którym momencie waszego życia spotkacie taką osobę że zawiruje świat Smile

.Zobaczcie ilu ludzi czeka na swoje szczęście ale musicie być otwarci nieraz trzeba wykonać ten pierwszy ruch a może się wiele zmienić .Pozdrawiam i życzę wszystkim poznania swojej miłości życia ja teraz tak czuję a jeszcze nie dawno wydawało mi się że to życie będzie już tylko szare i ponure .

B.B. · Wysłany: Nie 21:58, 30 Sie 2015 Temat postu: Wspieramy...

Kochani nie załamujcie się! Jak mówiła moja babcia- po burzy zawsze wychodzi słońce. Trzeba wierzyć, że tak jest chociaż wydaję się to niemożliwe. Moje małżeństwo było postrzegane przez wszystkich jako bardzo udane, trwało 22 lata i skończyło się rozwodem w amerykańskim stylu- bez prania brudów, bez orzekania winy itp. Na szczęście miałam wokół siebie mądrych ludzi, którzy pokazali mi na nowo moją wartość. Dzisiaj (ponad rok po rozwodzie) wiem, że nie wolno dać sobie wmówić że jest się nic niewartym człowiekiem, że wina jest po obu stronach, że powinniśmy iść na kompromis, znosić upokorzenia, zakazy i spełniać życzenia. Nie wolno przestać siebie kochać. Dziękuję bardzo losowi za bardzo mądre dziecko, które otworzyło mi oczy i wyrwało z cichej, domowej przemocy. Wiem że kiedyś ktoś powie mi, że czekał na mnie całe życie. Tylko blizna w sercu pozostanie na zawsze, niestety. Pozdrawiam serdecznie.

Czteerdziestoczterolatek · Wysłany: Sob 12:07, 20 Cze 2015 Temat postu: Re: ??????

żuczek